آیا در مترو موسیقی گوش می‌دهید؟ یا وقتی که در خیابان‌های شلوغ پرسه می‌زنید؟ اگر چنین کاری می‌کنید بدانید و آگاه باشید که ممکن است برای این که در محیط‌های پر سر و صدا بتوانید صدای موسیقی دلخواهتان را بشنوید، صدای پخش MP3 Player یا موبایلتان را بالاتر از حد ایمن تنظیم کنید.
حتماً در اطرافتان آدم‌هایی را دیده‌اید که صدای بلند موسیقی ترنس خالتور MP3 Playerهایشان از ۴-۵ متری شنیده می‌شود. آیا واقعاً برای این افراد، موسیقی‌ای که گوش می‌دهند ارزش بالاتری نسبت به قدرت شنوایی‌شان دارد؟
تازگی با اخباری که در مورد احتمال ناشنوایی برای کسانی که با صدای بلند (بیشتر از ۸۹ دسی‌بل) به موسیقی از طریق هدفون گوش می‌دهند، منتشر شده، شاید بایستی در نحوه موسیقی گوش دادنمان تجدید نظر کنیم. بر طبق این گزارش‌ها بیش از ده درصد افراد موسیقی را با صدایی بلندتر از حد مجاز می‌شنوند که می‌تواند پس از ۵ سال استمرار منجر به ناشنوایی کامل شود.
ظاهراً بیشتر MP3 Playerها توانایی تولید صدایی با ماکزیمم شدت ۱۰۰ دسی‌بل را دارند و اگر از هدفون‌هایی شبیه هدفون‌های گوشی‌های سری W سونی‌اریکسون (plug-in earphones) استفاده کنید، این مقدار تا ۱۲۰db هم می‌رسد. من خودم وقتی که در طول روز در سفر هستم موسیقی گوش می‌دهم، شاید اگر دقیق‌تر بخواهم بگویم تنها وقتی که فرصت موسیقی گوش دادن و کتاب خواندن را دارم همین سفرهای با مترو است. ولی شاید با این حساب بهتر باشد که وقتی منتظر توقف پر سر و صدای مترو هستم یا در شلوغی‌های وسط میدان انقلاب، به جای این که صدای موسیقی را تا آخر زیاد کنم، یک مقدار تحمل کنم و گوشی‌ها را برای مدتی از گوشم در بیاورم.
به همین دلیل هم هست که اخطار «کمیته علمی اتحادیه اروپا در خطرات بهداشتی تازه شناخته شده» برای محدود کردن حد ماکزیمم صدای MP3 Playerها چندان هم عجیب نیست. این وسط صنعت موسیقی هم هیچ کمکی نمی‌کند. هر سال شرکت‌های ضبط تلاش می‌کنند که آلبوم‌هایشان را با صدایی بلندتر ضبط کنند. انگار رقابت بر سر صدای بیشتر است. الآن اگر آلبوم‌هایی که منتشر می‌شود (چه در ایران و چه در خارج) را با نمونه‌های مشابه ۱۰ سال پیششان مقایسه کنید متوجه می‌شوید که چقدر صدای مستر شده بلندتر شده است. تازه این را بگذارید در کنار این قضیه که این آلبوم‌ها معمولاً به صورت MP3هایی بی‌کیفیت فشرده می‌شوند و به این ترتیب گوشی‌های عجیب و غریب صداهایی را به گوش ما می‌رسانند که تنها آسیب دیدن گوشهایمان را تضمین می‌کند.
حالا چه فکر می‌کنید؟ آیا همچنان باید عامدانه خودمان را کر کنیم؟
با نگاهی به مطلبی از گاردین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر