عکس‌های زیر را ببینید:
قصدم از این چینش تصاویر یکسان دانستن محمود احمدی‌نژاد و آدولف هیتلر نیست. اما دو نکته را از یاد نبریم:
۲- استقبال‌های باشکوه، دسته‌گل‌های اهدایی و لبخند به کودکان برای هیچ رهبر و حاکمی لزوماً عاقبت به خیری نمی‌آورد و حاکمان بهتر است آلوده‌ی توهم نشوند.
۱- پوپولیسم شاخ و دم ندارد. چیز جدیدی هم نیست. از ژولیوس سزار گرفته تا خوان پرون و از هیتلر تا جمال عبدالناصر همگی بر دوش پوپولیسم به قدرت رسیده‌اند و پس از چند صباحی همان رویکرد پوپولیستی آنها را از صندلی قدرت به زیر کشید.
مرجع عکس‌های آدولف هیتلر (از طریق بالاترین)
مرجع عکس‌های محمود احمدی‌نژاد :خبرگزاری‌های مهر و فارس
۲۵ نظر:
کار زیبایی بود، قلعه ی حیوانات رو که خوندم فهمیدم تاریخ عجیب قابل پیش بینیه
یعنی به جز هیتلر و محمود بچه ها برای هیچ یک از سران ملت گل نمبلرند و از آنها استقبال نمیکنند؟ مثلا آقای بوش و اولمرت و نمیدانم کی همچین عکسهایی ندارند؟
والا آدم چی بگه.
مقایسه به شدت احمقانه
محسن و ناشناس عزیز
طبعاً عکس‌های مشابه بسیاری از دیگر رهبران دنیا می‌توان پیدا کرد. اما بحث من بیشتر بر روی موج‌سواری پوپولیستی روی احساسات اینچنینی مردم و استفاده تبلیغاتی از آن است.
با سپاس از توجه شما
از نظر افرادی که مایل به فکر کردن نیستند، هر حرف تازه ای به زعمشان """"" به شدت احمقانه """" می آید.
با تشکر از مدیر وبلاگ
مقایسه بسیار جالبی بود
درود
این توهین هست !!!
واقعا انسان هایی بدون فکر و عقل می توانند اینگونهمقایسه کنند
بهتر بود بوش را می آوردید و با میمونی تشیبه میکردید و یا المر یهودی و حرام نطفه را با خوکی
نه این دو را واقعا شرم گونه هست
مقایسه قشنگی بود. هر دو بر روی موج بوبولیستی روی کار آمدند. هیتلر ملت بزرگی را با یک آرزوی احمقانه به نابودی کشاند. این یکی هم میرود که ملت بزرگ دیگری را با آرزوی کودکانه اش به باد بدهد.یک تفاوت وجود دارد: هیتلر همه کاره شد این یکی در سایه ولایت به جلو میرود. مشکل ایران احمدی نژاد نیست که او کوتوله ای سیاسی بیش نیست.
جالب بود ....
واقعا تَوَهم محبوبیت چیز بدیه ...
خدا شفا بده این میمون کوچولوی ناز ما رو ....
جالب بود
تو عکس دومی احمدی نژاد به کجا داره اشاره میکنه؟
به سوی آینده ایی روشن و یا سال 1404؟!
ببخشید اونوقت به نظر شما جولیوس سزار هم پوپولیست بوده؟؟؟ نداشتیما... توهین به مقدسات؟ دو نقطه دی
مقایسه بسیار بجا بود.
مقایسه به شدت تاما برانگیز!
ممنون
* تامل بود!
ببین دوست من خواندن و گرداوری اطلاعات چیز خوبی است بشرط آنکه چند لحظه ای هم به اندیشیدن درباره خوانده هایمان اختصاص دهیم.گر چه ژولیو سزارو هیتلر هر دو از روشهای پوپولیستی استفاده میکردند اما خنده دار است که دو تااز بزرگترین نوابغ و رهبران دنیا را با موجودات کوچکی مثل احمدی نژاد و عبدالناصر مقایسه کرد.هیچ میدانی ژولیو سزار چه مغز متفکری بوده است او را اگر خواستی مقایسه بکنی با ناپلئون قیاس کن نه با چهار تا پشگل که از تو هر خیابانی میشود پیدا کرد.
مصطفی
ظاهراً عاشقان و سینه چاکان هیتلر و ژولیوس سزار بسیار زیادند! در نبوغ هیتلر و سزار شکی نیست. ولی دوستان و ارادتمندان این دو به یاد داشته باشند که مقایسه‌ی من صرفاً در مورد جنبه‌ی پوپولیستی شخصیت و سیاست‌ورزی افراد است؛ یعنی درست تنها وجه اشتراک هیتلر و احمدی‌نژاد. وگرنه اولین کلامی که گفتم این بوده است که قصدم مقایسه‌ی این دو شخصیت نیست (به معنای مقایسه‌ی کلان).
بنده شخصآ نه عاشق وسینه چاک هیتلر هستم نه دوستدار و ارادتمند سزار و نه هیچ کس دیگر در تاریخ انسانی و هر انسانی که اندیشه اش بالغ شده باشد نیازی به بتهای انسانی ندارد چرا که شخص پرستی نشانه بارز عدم استقلال فکری است.
اینجا حکایت چاقو و کاربردهای آن است شما برای بریدن گوشت نیاز تقریبآ صددرصد به چاقو دارید و هیچوقت فکر نمیکنید که یک قاتل هم از آن استفاده میکند.
سیاستمدار تنها دو ابزار اصلی برای کسب قدرت دارد ارعاب(دیکتاتورها) و یا پوپولیسم(اکثر سیاستمداران) و هیچکدام از آنها لزومآ چیز بدی نیستند (البته پوپولیسم خیلی بهتراست)مهم این است که سیاستمدار بعد از کسب قدرت چه کارهایی برای مردمش انجام میدهد و چه قدر به وعده هایش عمل میکند.شما فکر میکنید توده مردم رامیشود با استدلال به سمت خود کشید؟نه دوست من کافی است به موفقیت فیلمهای هالیودی و بدتر از آن بالیودی یک نگاهی بیندازی تا ببینی که اکثریت مطلق انسانها باهیجانات و احساسات زندکی میکنند نه با تعقل حالا جنابعالی فکر میکنی سیاستمدار مادرمرده چگونه باید مردم را قانع کند که به او رای بدهند چرا جای دوری برویم کافیست که یک نگاه به کلیپهای تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا بیندازی تا سطح ابتذال تاکتیکهای تبلیغاتیشان را دریابی تازه این امریکای قرن 21 است تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
سزار بعد از کسب قدرت آنچنان بر قدرت و ثروت و قلمرو روم افزود که هیچ امپراطوری پیش و پس از او قادر به تکرار آن نبود اینجاست که وقتی به تاکتیکهای جنگیش نگاه میکنی یک نابغه میبینی.
هیتلر هم بدون شک خدمات بزرگی برای آلمان انجام داد که یکی از آنها بیرون آوردن آلمان از رکود اقتصادی بزرگ دهه سی بود خیلی زودتر از کشورهای دیگر و صنعت آلمان را دچار تحولی شگرف کرد و کشورش را به بزرگترین قله ها رساند و اینها همه قبل از جنگ بود و بعد از آغاز جنگ نیز آلمان تا مدتها قدرت بلامنازع بود و اگر یکی دو تا اشتباه فاحش نمیکرد و یا شاید بداقبالی نمیاورد الان تاریخ شکلی دیگر بود.
من مشکلی با پوپولیسم احمدی نژاد یا عبدالناصرها ندارم مساله این است که اینها بعد از رسیدن به قدرت هیچ حرکت تاثیر گذار و روبه جلویی برای کشورشان انجام نداده اند اینجاست که من میگویم اینها حقیرند.
مصطفی
مصطفی عزیز
بحث و استدلال‌هایت را بسیار خواندنی و منطقی یافتم. اما با این استدلال که سیاستمداران تنها دو ابزار قدرت دیکتاتوری و پوپولیسم دارند مخالفم. تصور می‌کنم در بیان این مطلب معنای صحیح پوپولیسم خلط شده است. آنچه اکثر سیاستمداران به دنبال آن هستند، نه پوپولیسم که محبوبیت و مقبولیت نزد افکار عمومی جامعه است. محبوبیت و مقبولیت همان ابزاری است که در جهان دموکرات و آزاد بهترین راه برای رسیدن به قدرت است. همان ابزاری است که در جریان انتخابات آمریکا نامزدها برای رسیدن به آن، ولو با وسایل مبتذل استفاده میکنند.
اما پوپولیسم بسیار متفاوت است. پوپولیسم یعنی آن که سیاستمداری مدعی شود که دیدگاه‌هایش تجلی خواست توده‌های مردم است و فقط اوست که در این راه گام برمی‌دارد، و به همین دلیل هم آحاد مردم او را پشتیبانی میکنند، و به پشتیبانی این حمایت خودساخته نظرات مخالف را به راحتی برچسب زده و طرد میکند. کدام نامزد ریاست جمهوری آمریکا، یا فرانسه و ... جرأت طرح چنین ادعایی را دارد؟ اما هیتلر چنین می‌اندیشید، سزار چنین می‌اندیشید، عبدالناصر و احمدی‌نژاد و هوگو چاوز و فیدل کاسترو هم چنین می‌اندیشند. هیتلر تفکرات فاشیستی و نازیستی خود را تجلی خیزش نژاد برتر آلمانی می‌دانست. در سخنرانی‌های آتشین خود، با سخن گفتن از سوی مردم، چنان مخالفان را در هم می‌کوبید که مخالفت با او خیانت به ملت آلمان تلقی شود و عملاً هیچ کس جرأت اظهار نظر نداشته باشد.
اما در مورد خدمات پوپولیست‌ها. شاید به زعم شما پیشرفت‌های اقتصادی-سیاسی فراوانی در آلمان هیتلری به یمن حضور پوپولیستی هیتلر رخ داده باشد، اما من ترجیح می‌دهم تاریخ را به صورت یک برآیند از مجموعه‌ی پیروزی‌ها و شکست‌ها ببینم. بدبختی و حقارتی که ملت آلمان به دلیل تفکرات هیتلر متحمل شد با هیچ ترازویی قابل سنجش نیست. شما می‌گویید قبل از جنگ آلمان شکوفا شده بود و در جنگ هم بدشانسی آورد. اما من معتقدم، شکست در جنگ نتیجه‌ی مستقیم نوع سیاست‌ورزی هیتلر بود. و آلمان به رهبری هیتلر سرنوشت دیگری جز آنچه رخ داد نمی‌توانست داشته باشد. چرا که سیاست پوپولیستی سیاستی نخبه‌گریز است و پاشنه‌ی آشیل آن هم همین است. کافی است به لیست بلند دانشمندانی که از آلمان نازی فرار کردند و به آمریکا رفتند تا خواسته یا ناخواسته، مستقیم یا عیرمستقیم به پیروزی قوای متفقین کمک کنند نگاهی بیندازید. در نیت خیر هیتلر برای پیشرفت و رشد آلمان شکی ندارم، همان طور که در نبوغ او هم شکی نیست. اما او ابزار اشتباهی برگزید. انسان‌های بزرگ اشتباهات بزرگ میکنند.
قاعدتا شما حتی رهبر هم می توانستید جای عکس های احمدی نژاد بنشانید!
یا حتی خاتمی را
مانده ام چه فرقي ميان انتخاب خاتمي و احمدي نژاد وجود داشت كه اين يكي پوپوليست است آن ديگر نخبه گرا و ... آيا صرف حمايت قشر روشنفكر پوپوليست ها را از اغيار منفك مي كند؟ چه كسي روشنفكران را سرآمد مردم و رهبر اجتماع فرض كرده كه حتما آنها بايد برچشب ها را تعيين كنند؟
نظرتان در مورد گاندي چيست؟ خميني چطور؟پوپوليست بودند يا ... راستي دموكراسي مگر كسي جز پوپوليست ها را مي شناسد؟ نمي خواهيد بگوييد كه مك كين و سارا پيلين پوپوليست هاي مدرن نيستند؟ تنها فرق بوش و هيتلر اين بود كه ايدئولوژي هيتلر شكستش مبرهن بود و هنوز عمر ايدئولوژي و لايف استايل امريكايي تمام نشده!
احسان عزیز
پیش از این در پاسخ به مصطفی گفتم که تفاوت است میان دموکراسی و پوپولیست.
«پوپولیسم یعنی آن که سیاستمداری مدعی شود که دیدگاه‌هایش تجلی خواست توده‌های مردم است و فقط اوست که در این راه گام برمی‌دارد، و به همین دلیل هم آحاد مردم او را پشتیبانی میکنند، و به پشتیبانی این حمایت خودساخته نظرات مخالف را به راحتی برچسب زده و طرد میکند. کدام نامزد ریاست جمهوری آمریکا، یا فرانسه و ... جرأت طرح چنین ادعایی را دارد؟»
ای کاش آن پاسخ را می‌خواندی، چرا که فرق است بین محبوبیت و کاریزما با پوپولیسم.
خاتمی؟!! آن ترسو کجا از مردم هزینه کرد؟ او حتی نایستاد و نگفت که به پشتوانه ۲۰ میلیون رأی مردم دخالت در کارم را نمی‌پذیرم. او حتی نپذیرفت که رهبر اصلاحات باشد، چه برسد به این که دیدگاهش را تجلی خواست مردم بداند.
خمینی؟! شخصیت کاریزمای امام در تاریخ بی‌نظیر است و پوپولیست خواندن آن بزرگمرد خنده‌دارترین لطیفه. او هیچ گاه خود را تجلی خواست مردم ندانست. هیچ گاه مخالفانش را با چوب حمایت مردم نراند. او خواست و اراده‌اش را تجلی خواست و اراده اسلام می‌دانست. او مخالف و موافقش را با معیار اسلام می‌سنجید و نه مردم. در نظر او اول اسلام مهم بود و بعد مردم و ایران. او ایران (و مردمش) را برای اسلام می‌خواست.
گاندی؟! او نیز اصول و قواعد خود را داشت. جهان‌بینی او و روش مبارزه او همگی نشان از عمق اعتقاد او بود. این که مردم از او حمایت کردند، دلیلی بر آن نیست که او دیدگاه‌هایش را بر دوش مردم بیان کرد. او پیشرو بود و مردم به دنبالش.
مک‌کین و سارا پلین؟!!!! آنها آنقدر دربه‌در رأی مردم هستند که جرأت ندارند خواست خود را تجلی خواست مردم بدانند، و اگر بدانند هم نمی‌توانند با این چوب مخالفان را برانند.
پیشنهاد می‌کنم مقایسه‌ای انجام دهید! یک مصاحبه یا سخنرانی از احمدی‌نژاد را با گفتاری از هر یک از این سیاستمداران مقایسه کنید. ببینید که احمدی‌نژاد چند بار از عبارت "ملت ایران" استفاده میکند و چقدر این عبارت بار معنایی دارد؟ و چقدر از تصمیمات و دیدگاه‌های حکومتی را به "ملت ایران" منسوب میکند؟ حال این سخنان را با سخنان هیتلر، موسولینی، کاسترو، چاوز، گاندی، خمینی، خاتمی، بوش، مک کین و ... مقایسه کنید. شباهت‌ها و تفاوت‌ها آشکار می‌شوند!
کاش قبل از نظر دادن کمی نظرات دیگران را هم بخوانیم.
سلام اميد جان
و سپاس از اين كه مطلعم كردي از پاسخت.
اگر مراد از پوپوليست بودن اين است كه يك نفر خود را مظهر تجلي خواست توده بداند بحث كمي تغيير مي كند اما بگمانم(تا جايي كه بخاطر دارم) "پوپوليسم يعني توده گرايي و تلاش براي تحقق اهداف توده در برابر روشنفكران؛توده اي كه اغلب ضعيف نا آگاه و منفعل است."
اگر منظور از پوپوليست اين تعريف باشد نه خاتمي پوپوليست است و نه احمدي نژاد نه امام نه بوش و ... .شايد با اين تعريف بتوان اصحاب قدرت كشور هاي چون سويس را پوپوليست واقعي دانست كه تنها بر آنچه مردم مي خواهند تلاش مي كنند.
اما اگر مرادمان از پوپوليسم همان عوام فريبي باشد باز هم ميگويم دموكراسي بايد عين پوپوليسم(عوام فريبي) باشد.يعني از دو حالت خارج نيست يا بايد واقعا تن به خواسته هاي توده داد كه اغلب شامل رفاه و شهوت است يا بايد آنها را اغفال كرد و به اهداف ايدئولوژيك خود دست يافت/نمونه اول سويس، نمونه دوم ايران.
حال از منظري كه شما فرموده ايد مي گوييد عده اي از رهبران نظر خود را دارند و مردم پيروي مي كنند مانند امام و عده اي نظرات عوام فريب دارند و بر دوش مردم سوار مي شوند مانند احمدي نژاد من از شما سوال مي كنم بنظرتان كدام شعار احمدي نژاد واقعا عقيده شخصي ايشان نبوده؟(فارغ از ناتواني ها) اما بعقيده حقير تاكيد گاه و بي گاه احمدي نژاد بر ملت ايران و سخن نگفتن سردمداران غرب در مورد ملل خويش (بزعم آنچه شما مي گوييد) سرچشمه اي ايدئولوژيك دارد،يك مثال بسيار ساده: كشور ها در شرايط جنگ(هر چند غيرمسلح) اولويتشان با همبستگي است. ضمنا تا جايي كه بياد دارماحمدي نژاد براي هيچ مخالف داخلي چوب ملت ايران را علم نكرده/اين ملت تنها در برابر بيگانگان كاركرد دارد.
احسان عزیز
بسیار بسیار از توجهت سپاسگزارم.
پوپولیسم تلاش در جهت برآورده کردن خواست توده مردم نیست. بلکه سوار شدن به دوش توده‌ها و بیان ایده‌ها از زبان آنهاست. علت دشمنی پوپولیست‌ها با روشنفکران هم در همین است که روشنفکران این کلک سیاستمدار پوپولیست را در اغفال مردم می‌فهمد و او را رسوا میکند، وگرنه هیچ حکم منزلی وجود ندارد که حمایت روشنفکران معیار برحق بودن یک حکومت است.
در مورد شرایط جنگی فعلی که فرمودید، به نظر من چنین شرایطی را خود احمدی‌نژاد با اصرار بیجا بر همان عقاید شخصی‌اش ایجاد کرده است. بله در شرایط جنگی اولویت با همبستگی است، اما نه در زمانی که برون‌رفت از شرایط جنگی با برخی ملاحظات و تصمیم‌گیری‌ها میسر است. بهتر است نگاهی به بخشنامه‌های محدودکننده شورای عالی امنیت ملی به روزنامه‌ها در زمینه‌های مختلف از موضوع هسته‌ای تا اعدام‌ها و طرح امنیت اجتماعی و ... بیندازید تا مشخص شود که این چوب منافع ملت ایران، فقط در برابر بیگانگان کارکرد ندارد.
با درود های فراوان به آزاد اندیشان واقعآ عکسهایی رو که کار گذاشتید جای خوشحالیست اما مطلبتان مقایسه خوبی بود هیتلر رفت صدام هم رفت میمونی نژاد هم با باند ترورش خواهد رفت دیرو زود داره اما...
کسانی هم که مدافع این میمون هستند باید حساب پس بدن سر موقع
بامید شادی و پیروزی برای شما و تمامی آزاد اندیشان
اگر مردم براي هيتلر گل مي آوردن دليلش پوپوليست او و گوبلز نبود مردم ديوانه وار او را دوست داشتن به خاطر رهايي آلمان از منجلاب ورساي نابودي تورم افسار گسيخته المان سر كار آمدن 6 ميليون بيكارو حضور آنها در فعاليت هاي عمراني و صنعتي تبديل شدن ضعيف ترين كشور اروپا به ابرقدرت جهان همه وهمه مديون نابغه وطن پرستي مثل هيتلر بود حال چقدر تفاوت بين او و احمدي نژاد هست خودتان قضاوت كنيد؟
ارسال یک نظر